Liefde in meervoud

Ik was 15 jaar toen ik mijn eerste vriendje kreeg. Helemaal verliefd, houden van werd het na een tijdje. 4 jaar zijn we samen geweest. Wat was dit een bijzondere relatie, zoveel ‘eerste keren’. Niet alleen in bed, maar ook wat betreft vakanties bijvoorbeeld. Echt bijzonder!

Tot… ik verliefd werd op iemand anders. Dat kon natuurlijk niet. Dus probeerde ik het weg te stoppen. Maar dat lukte niet, omdat die ander ook verliefd op mij bleek te zijn…

Ik verbrak mijn relatie en na een paar weken kwam ik samen met mijn 2^e liefde (ja, degene waar ik verliefd op werd). Met hem ben ik 7 jaar samen geweest! Ook weer zoveel ‘eerste keren’, zoals een huis kopen, samenwonen én een hond erbij!

Tijdens deze relatie werd ik ook weer verliefd op iemand anders. En nu ik dit type… dit was niet verliefd, ik voelde liefde voor iemand anders! Ook nu stopte ik dit weg. Deze keer lukte het. ‘Gelukkig’ zou je denken… Ergens voelde ik dat het niet klopte, maar ‘dat is niet zoals het heurt’, dus wegstoppen was de enige optie. Na onder andere nog een verliefdheid kon ik niet anders dan deze relatie verbreken. Het klopte niet meer… Het mocht er niet zijn…

Na nog een aantal kortere relaties kwam ik uiteindelijk samen met mijn man. Een van de eerste dingen die hij zei was: “jij bent niet mijn eigendom”. Ik weet nog dat ik dacht: “dat zal best, maar jij wel de mijne”. 😉 Tot we het daar een aantal jaren later nog eens over hadden.

Ik voelde de behoefte om ook eens af en toe weg te zijn van huis, bij iemand anders. Gewoon een leuke ochtend/avond/nacht te hebben, met een ander. En aangezien we nogal een ‘enerverend’ gezinsleven hebben, begreep mijn man dat helemaal. Zo ontstond onze open relatie. Zo af en toe had ik een leuk moment met iemand anders. En dan kwam ik weer thuis bij mijn man, mijn rots, mijn steun en toeverlaat, mijn maatje voor het leven. Bizar hoe goed ik dat kon ‘scheiden’. Er veranderde werkelijk niets in de liefde die ik voelde voor mijn man, deze werd hooguit sterker. Nog intenser.

Tot ik een man ontmoette waar ik meer voor ging voelen. Ik werd verliefd. Maar… Nu mocht het er zijn! Wat een ervaring! Omdat deze man toch wel vooral uit was op het fysieke aspect van een relatie, hield dit toch op. Maar er was een nieuw stuk in mij ontwaakt! Liefde! Jeetje, wat ik kan dat voelen!

Een paar weken later ontstond er iets moois met een nieuwe man, dat heeft zo’n 8 maanden geduurd. Zo bijzonder! Bij deze man ontdekte ik dat mijn liefde onvoorwaardelijk is. Ik hoef er echt niets voor terug, mijn liefde is er gewoon! Helaas hield ook dit op. Omdat liefde, of een relatie, wel mag stromen. Of het nu een beekje is of een brede rivier of de zee! Het mag stromen. En als het dat niet meer doet, weet ik inmiddels, mag ik iemand in liefde laten gaan. En wat een liefde voel ik nog steeds voor hem! Alleen niet meer op deze manier.

Inmiddels zijn we weer even verder. Ik voel me zoooo fijn, ik mag namelijk liefde voelen! Voor anderen! Zonder dat dit gevolgen heeft voor mijn huwelijk! Zonder dat ik relaties hoef te verbreken. Jeetje, dat is echt zo bijzonder!!

Ik kan er ook een woord aan geven. En hoe ik ook ‘tegen’ hokjes ben, ik heb er een gevonden waar ik ook in kan:
Poly-amorie. Ik voel het, ik ervaar het, ik ben het, ik… Het is gewoon wie ik ben. Mijn hele leven is dit al wat ik voel en nu mag het er eindelijk zijn, ik mag eindelijk mezelf zijn.

En wat is het fijn om te voelen! Om mijn liefde te laten stromen!