In mijn kracht staan

Zojuist had ik het met mijn man over ‘in je kracht staan’. Dit is wel echt een van mijn thema’s, dat gedurende mijn hele leven aangeraakt wordt. De ene keer wat harder dan de andere keer…

Vroeger, toen ik als gevoelig klein meisje naar de peuterspeelzaal moest en hier huilend achter gelaten werd, stond ik duidelijk nog niet in mijn kracht.
Op de basisschool was ik altijd de voorbeeldige leerling die altijd netjes deed wat er gevraagd werd. Op die enkele keer na dat ik de leraar uitschold voor lul (haha, ja, ik!!) omdat het tijd was en hij ons niet liet gaan omdat hij niet in zijn kracht stond en dit wel probeerde door een machtsspelletje te spelen. Thuis stond ik ook niet in mijn kracht, omdat ik een broertje had dat de nodige aandacht op eiste. Ik zette mezelf dus op de achtergrond, om mijn ouders zo veel mogelijk ruimte te geven om er voor mijn broertje(s) te kunnen zijn.
Op de middelbare school stond ik niet in mijn kracht. Ik heb heel hard moeten werken en deed dat alleen of met behulp van een goede vriend die mij hielp met de vakken die ik lastig vond. Ook in deze periode probeerde ik thuis zo onopvallend mogelijk te zijn, inmiddels mijn beide broertjes hadden de aandacht van mijn ouders nodig.
Dus eigenlijk stond ik ook toen niet in mijn kracht.

Toen ik dat wel ging doen, in mijn kracht staan, was ik 16 of 17. Ik ging een opleiding doen die ik wilde (en die me niet werd aangeraden door mijn omgeving). Ik ging mijn eigen keuzes maken. En dat deed ik met volle overtuiging! Als ik daar nu aan terug denk, trok ik me weinig aan van mijn ouders of leerkrachten. Ik wilde als verpleegkundige werken dus dat ging ik doen! En toen ik daarmee na 2,5 jaar moest stoppen wilde ik in de kinderopvang gaan werken, dus dat ging ik doen! En toen ik daar werkte kreeg ik van mijn leidinggevende het advies om verder te studeren. Dus toen ik HBO Pedagogiek wilde gaan doen, ging ik dat doen!! Mijn ouders hebben letterlijk gezegd ‘weet je dat wel zeker, kun je dat wel?’ Ik ga het proberen! En ik heb het gedaan!
Op het gebied van werk stond en sta ik in mijn kracht en (dat besef ik nu) maakt dat ik ook altijd goed geweest ben in mijn werk, wat ik ook deed. Ik wist wat ik wilde en daar ging ik voor, nog steeds!
Professioneel gezien sta ik in mijn kracht! 100%!

Als ik kijk naar mijn persoonlijke keuzes sta ik ook in mijn kracht! Huis kopen, na verbreken van relatie in de grote stad gaan wonen, appartement kopen, diverse geweldige banen gehad, 3 maanden backpacken in Australië, 1 maand reizen door Nieuw-Zeeland (met mijn vader!), verschillende opleidingen en cursussen. Allemaal keuzes die ik heb gemaakt! En waarbij ik mijn innerlijke kracht ook echt voelde en nog steeds voel! En bijzonder is dat ik daar dan ook geen spijt van heb. Alles wat ik gedaan heb vanuit mijn kracht, mijn zijn, mijn licht, heb ik zo zelfverzekerd gedaan dat ik hier geen spijt van heb, geen seconde!

Op het gebied van relaties is dit een terugkerend patroon. Ik verlies mezelf, ik vind mezelf, ga in mijn kracht staan en blaas de ander weg (niet letterlijk, maar toch).
Mijn eerste vriendje had ik van mijn 15^e tot mijn 19^e, tot ik besefte dat dit niet meer goed voelde. Hij probeerde me meer te controleren (ik mocht niet met een bepaalde groep naar een kroeg) en van de andere kant was hij er niet echt (liet me alleen in het donker naar huis fietsen terwijl mijn vader dat niet oké vond). Deze relatie verbrak ik omdat ik verliefd werd op iemand anders.
Van mijn 19^e tot mijn 26^e heb ik met hem een relatie gehad. Tot ik volledig afhankelijk en ondergeschikt was. Ik had hem op een voetstuk geplaatst. We hebben samen een huis gekocht en daar zat ik alleen, wanneer hij andere plannen had, ik deed niets meer zonder hem en vroeg hem om toestemming voor alles wat ik deed. Niet dat hij daarom vroeg! Nee, dat heb ik helemaal zelf gedaan. Tot een goede vriend me daarop attendeerde, wanneer ik weer eens ging leven, lol ging maken. Hij opende mijn ogen en toen kon ik alleen maar in mijn kracht gaan staan en die relatie verbreken.

Vervolgens ben ik min of meer los gegaan, ik heb in 3 jaar behoorlijk wat avontuurtjes gehad! En daarbij grotendeels de touwtjes in handen gehad, hoewel er ook een paar mannen bij waren waarbij ik me vrij snel afhankelijk voelde. Daar kon ik toch snel mee stoppen, gelukkig!

Tot ik de vader van mijn dochter ontmoette. Ik weet inmiddels dat hij moest komen omdat we samen een dochter ‘moesten’ krijgen, daarom kwam hij op mijn pad. Onze relatie was ‘bijzonder’ te noemen, en dat is niet positief bedoeld. Begrijp me goed, ik ben hem dankbaar voor onze dochter en nu kunnen we het echt goed met elkaar vinden, ik ben daar heel trots op! Maar wat was onze relatie lastig… Hij deed zijn eigen ding, weigerde een leven in mijn dorp op te bouwen (ondanks zijn dochter), reed een half uur voor de sportschool terwijl 5 minuten fietsen ook een optie was) en … Hij maakte me regelmatig verbaal het leven zuur. Ik was maar lastig, een kutwijf, moest niet zo moeilijk doen, ik werd echt uitgemaakt voor rotte vis… Tot ik in mijn kracht ging staan (daar is ie weer 😉). Toen blies ik hem weg! Het was een heftige periode, maar ik moest dit doen. Wat ben je voor voorbeeld voor je dochter als je bij een man blijft waar je niets meer voor voelt? Dat maakte dat ik de kracht uit mijn tenen haalde! En, met angst en beven voor zijn reactie, de relatie heb verbroken. En toen die voorbij was had hij geen controle meer over mij, dat was erg lastig voor hem. Toen duidelijk was dat het echt over was, ging hij er met de staart tussen zijn benen vandoor. Het was lastig, maar we zijn ook hier uit gekomen. Hij is belangrijk voor mijn dochter en daarmee ook belangrijk voor mij, hij mag er zijn. Ik sta in mijn kracht!

Ook in mijn huidige relatie, met mijn man, is dit een thema. Ik ben lang afhankelijk geweest van hem en nog ben ik dat, het ene moment meer dan het andere moment. Maar als ik in mijn kracht sta, dan hebben we zo’n mooie, prachtige, liefdevolle relatie samen! Dus bij mijn man mag mijn kracht er zijn, hem blaas ik niet weg, maar hij ondersteunt me in mijn kracht.

Dus ik mag het vaker opzoeken, in mijn kracht gaan staan, in mijn licht gaan staan, liefde voor mezelf voelen. Wow, wat voel ik me dan geweldig! Powervrouw!

Er zullen nog genoeg uitdagingen komen, maar nu ik dit weet, nu ik dit inzicht heb, kan ik alle uitdagingen aan!!